we łzach skąpana
idę po nieba toni
zgłębiam świat mórz i oceanów
przebywam pustkowia
wspinam się na góry
spadam przez doliny
poświęciłam swe życie
misja moja musi się dokonać
walczyłam i przegrałam
poddałam się woli Pana
teraz zmierzam
gdzieś w bezkresną krainę życia
gdzie ból, smutek i łzy goszczą
żyje między nimi
póty i moja misja
nie będzie zakończona
póty Pan mnie nie powoła
znów nie wiadomo dokąd
wczoraj jest wczoraj
dziś jest dziś
jutro w nieznane tonie wypłynę
znowu walczyć na śmieć i życie
z samym sobą
z demonami
sztanem
aż pewnego dnia
znów i nad moją glową zaświeci słońce
wierzę
że ta walka
misja
ma jakiś cel
uciekam
i nie mogę uciec
nie mogłam
i wciąż nie mogę
chcę
końca tych cierpień
końca walki
spokoju
pokonuje rzeki i lasy
morza i oceny
góry i doliny
zmierzam
przed siebie
do nieokreślonej doliny
doliny życia i śmierci
miłości i śmierci
ładu i chaosu
wojny i pokoju
życie
to się nazywa życie...

we łzach skąpaną
idę przez dno morza
na przekór do przodu

we łzach skąpana
wspominam
tych co odeszli

we łzach skąpana
myślę
o Tobie dziadku

krok za krokiem
dzień za dniem
godzina po godzinie

czas
odwieczne Boże prawo
idą zmiany

A tu, wśród nas
w katedrze pamięci i zatrzymania
póki naszego życia będziesz kochana
za swoją serdeczność oraz życzliwość
za wielką dobroć i z prawdą spolegliwość
Spoczywaj w spokoju

życie to nie bajka
to nie gra w matriksie
pełna bólu i lęku
kamień
bezustanku toczony pod górę
i nie ma wytchnienia
dziś jest dziś
wczoraj odchodzi do przeszłości
i tylko kruki czekające
na najmniejsze potknięcie
wokoło się kręcą
a nam zostaje
toczyć ten los
iść drogą
której kresu
ani celu
nie widać

gra
jednoosobowy teatrzyk
szmaciana lalka
zużyty sprzęt

widmo nocy
paskudna mara
przebrzydła mgła

zgubiony ale nie zagubiony
szukany lecz nie znaleziony
przypadek ale nie przypadek

życie
śmierć
haos